kilka krótkich historii

                                                 

źródło: Jeremi Przybora

Zamykam oczy. W głowie szumi muzyka i drinki z truskawkami. Płynę w rytm dźwięków wydobywających się z głośników, moje ciało porusza się między światłami. W dłoni trzymam plastikową martinówkę z której rozlewają się małe porcje alkoholu.

Czemu nadal trzymam ten kieliszek?!

Dopijam resztkę płynu i rzucam zielonym plastikiem o ziemię. Tym samym z którego rok wcześniej popijałeś truskawkowe Martini. Wtedy to był wieczór…

Oddaję się szaleństwu. Zupełnie jakby taniec miał mnie wyzwolić od wszystkich myśli. Śpiewam wraz z wokalem piosenek puszczanych przez DJ’a. Moje ręce zahaczają o ludzi w tłumie, ciało przemieszcza się między roztańczonym tłumem. Nagle porywa mnie ktoś i obraca trzy razy. Puszcza i odchodzi.

Może to byłeś Ty?

Zatrzymuję się na kilka sekund. Teraz nawet z otwartymi oczyma kręci mi się w głowie.

Przy barze stoi śliczna kobieta. Podchodzę do niej zdecydowanym krokiem, kładę dłonie na blat trzymając ją tym w uścisku, zbliżam usta do jej karku i zatrzymuje się nad nim kilka milimetrów. Dziewczyna lekko się porusza zgodnie z taktami panującymi w pomieszczeniu. Nagle odwracam się do plecami do baru i nadal trzymając dłonie na barze tańczę.

Śmiejemy się obie.

Zamawiamy piwo. Dwa piwa. Wypijamy je dość szybko. Spławiamy kilku „zainteresowanych”.

Wychodzimy z klubu w ciepłą noc…

***

Obudziłam się w nie swoim łóżku. Obok mnie dwie osoby. Wszyscy wtuleni w siebie. Cała trójka pokiereszowana przez zbyt wrażliwą duszę.

Wszyscy dziwni i pokręceni.

Na co dzień zapracowani, poważni i odpowiedzialni.

Wieczorami, po zachodzie słońca wyłażą z nas ułomności. Łzy przelewają się przez nasze oczy i stają w gardle dusząc niemiłosiernie.

Wiesz, że wczoraj prawie przestałam oddychać? Od natłoku łez.

I chociaż to nie powinno być pocieszeniem to bynajmniej daje poczucie wspólnoty, że boli nie tylko mnie.

Ich też boli.

I dobrze było się obok nich obudzić.

Dobry początek przyjaźni.

***

Spojrzałam na kartkę papieru wypełnioną cyframi.

Biling z Twojego telefonu.

I w kolo jeden numer.

Nie znam tego numeru.

Wyciągnęłam te kartki z kosza na śmieci. Bo tam je wyrzuciłaś drąc na kawałki gdy tylko otworzyłaś rachunek.

Nie znam tego numeru.

***

Od początku jak się poznałyśmy czułam, że któregoś dnia wypadniesz mi z dłoni.

Wypadłaś.

Wypadłaś też z serca.

Otarłam wtedy łzy i nie zastanawiałam się długo jak to wszystko pozbierać.

Zwyczajnie pozbierałam. Bez nadmiernego płaczu.

Skutecznie zajęłam się zapominaniem o Tobie.

Udało się.

A Ty wtedy pokochałaś mnie równie mocno jak ja kochałam Ciebie.

Lecz wypadłaś mi z dłoni.

A raczej ja wypadłam Tobie.

***

Ukradkiem patrzyłam jak przygotowujesz śniadanie. Krzątałeś się po kuchni w zwykłej koszulce i jeansach. Włosy miałeś potargane, a na twarzy widniał spory zarost.

Zaparzyłeś kawę i usiadłeś na krześle po drugiej stronie blatu.

Jedliśmy w ciszy.

Spojrzeliśmy sobie prosto w oczy. W Twoich zauważyłam napływające łzy.

Rozpadłam się w tedy.

Otworzyłam serce dla Ciebie.

I przepadłam.

Pokochałam Cię.

Wtedy.

W tamtej sekundzie.